AMEN

I.

AMEN

ab Hebraeis translatum ad Christianos, in Communione Eucharistica, a Populo olim dicebatur, ad verba Ministri. Ambros. de Sacram. l. 4. c. 4. Ergo non otiose eum accipis, tu dicis, Amen. Iam in Spiritie confiteris, quod accipias Corpus Christi, dicit tibi Sacerdos Corpus Christi et in dicis Amen, h. e. verum, quod consitetur lingua, tenet affectus. Quod etiam hodieque in usu ritus Ambrosiani obtiner. Alias in Communione Romana, ad Clerici responsionem im Missa, Sed libera nos a malo 3 celebrans concludit, voce submissâ, Amen, cuius rei rationem exponit Bonaventura in c. 11. Lucae. Similiter ad confessionem eiusdem, quando Clericus explicit, Misereatur et in fine Suscipiat, celebrans Amen respondet. In die vero Paschae, celebraute sollenniter Papâ, ad illa verba ante orationem Dominicam posita, Per omnia saecula saeculorum: Chorus non respondet, Amen, pro more; sed Papa pergit, Oremus, uti legere est in Ceremoniali Rom. l. 2. sect. 2. c. 1. Quod Dominic. Macer putat in signum laetitiae fieri: namque illud Amen planctum trium mulierum, ad monumentum Christi lugentium, significare dicit se reperisse apud Innocentium III. de myster. Missae c. 12. Porro, in eadem Ecclesia, eum sollenni ritu induitur Episcopus, ad quamlibet orationem Amen eum respondere faciunt ceremoniarum Romanar. Directores, quod e diametro rudricis Ponrificalis Mislalisque opponi, praescribentibus non nisi in ultima oratione pronuntiaudum; praxi insuper ipsâ in Missis privatis tam Episcoporum, quam aliorum celebrantium, refelli, dicit praefatus Macer. Quod euro Sigebertus in Chron. ad A. C. 633. Sigebertum Dagoberti Galliae Regis filium, dum a S. Amando baptizaretur, ad omnes preces, liecet undecimum solum aetatis diem attigiflet, clarâ voce Amen respondisse refert, fides penes Auctorem esto. Ingeniosum vergo illud est, quod Abbas Ioachimus, magnum temporis sui lumen, in Apocal. c. 3. observat, semper Deum in principio periodi incipere hâc voce Amen, ut e variis Scriptuae locis patet, at nos mortales semper in fine pronuntiare: Quia, inquit, Auctor veritatis, imo ipsamet veritas Deutsest; Nos vero veritatis pedissequi ac discipuli sumus, apud eund. Hierolex. De triplici Haebraeorum Amen, infra.

II.

AMEN

apud Arnobium l. 7.εἶδος πλακοῦντος, species placentae, Hesych.

Vide Desid. Heraldum ad Arnobium.

III.

AMEN

ob veritatem CHRISTUS sic dictus. Apocalyps. c. 3. v. 14. τάδε λέγει ὁ Α᾿μην`, ὁ μάρτυς ὁ πιςτὸς καὶ ἀληθινὸς, ὴ ἀρχητῆς κτίσεως τοῦ θεοῦ. In calce orationis optantis est particula et idem significar quod Fiat. Est eriam affertoria particula, et signisicat vere, seu fideliter. Suidas. Α᾿μην`, πεπιςτ δ μένως, ἀληθῶς.